Afgelopen vrijdagmiddag liep ik op mijn kasteel door de deur naar buiten. En terwijl ik over de brug die de hoofdburcht met de binnenplaats verbindt liep, drong er een heerlijke geur mijn neus binnen.
Het gazon was gemaaid en werd besproeid. De Magnolia pronkte in het zonlicht en een frisse nevel kwam zachtjes neer op mijn gezicht.

En dan opeens zijn ze er weer, die kleine gebeurtenissen, die kleine wonderlijke momenten van eenvoud, en wat voelen ze goed.
Soms sluipen ze opeens heel langzaam bij je vandaan en dan opeens staan ze weer voor je. Ze passeren je gedachtegang, of ze dringen spontaan je neus binnen bij het ruiken van die ene geur, die je meteen verbindt met dat bijzondere moment.
Deze kleine, maar zeer aanwezige momenten, die spontaan bij je binnen dringen geven op ieder gewenst moment een fijn gevoel. Maar na mijn idee lijkt het erop dat in de lente, deze vorm van blijdschap, het wederzien en die juiste spontane beleving net een tikkeltje meer waarde heeft.

De eerste warmte die je voelt van het lentezonnetje die je wangen of je armen zo liefdevol verwarmen. Het geluid van de eerste hommelkoninginnen, het zien van de eerste tenderende blaadjes aan de struiken en de bomen. Het eerste stengeltje dat boven de aarde uitsteekt nadat je dat minuscule zaadje hebt gezaaid.
Een merel die op een meter afstand, en met zijn snavel vol wormen alles in zich opneemt en je van heel dichtbij zit aan te staren.
En wat dacht je van de roodborst die eigenlijk altijd, maar in deze tijd, (de lente) nog meer aanwezig lijkt te zijn.
Blauwe druifjes die overal de kop opsteken, en ‘de’ Magnolia die spontaan overal zijn blad laat vallen. Citroenvlinders, dagpauwogen, vuurvlinders, koolwitjes en de oranjetipjes. Vlinders, iedere keer weer opnieuw geven ze weer die indrukwekkende vorm van transformatie.
Paardenbloemen, kruipende miertjes, dat verkoelende briesje en dat glaasje wijn dat voor je staat. Omdat het kan en omdat het naar meer smaakt.
Heel eventjes geeft het je weer die gedachte, heel eventjes is daar weer dat moment van toen. Terwijl deze bijzondere herinnering samen wordt gevoegd met het roepen van de Tjif Tjaf op de achtergrond.

Voel je de zon weer in je gezicht verwarmen, smaakt het wijntje nog steeds naar meer, en besef je je iedere keer weer opnieuw dat je er dankbaar voor mag zijn.
Voor hetgeen wat je doet, wat je voelt en voor wie je bent. Besef je dat vergeving de enige manier is om verder te gaan. Om opnieuw te beginnen en om intens te kunnen genieten.
Luisteren naar jezelf is niet zo eenvoudig, wij mensen zien het vaak eerder bij anderen dan bij ons zelf. Maar door die kleine gebeurtenissen, door het openstaan van emotie geeft het je toch een beetje meer vertrouwen en weet je dondersgoed dat je bij jezelf moet beginnen.
Dus sluit eens je ogen en observeer de geur als je aan de waterkant staat. Voel de warmte van dat smaakvolle kopje koffie met wellicht dat zoete stukje taart.
Doe eens een keer iets anders en geef nu gewoon dat leuke compliment. Ben blij met hetgeen wat je hebt en zeg tegen die persoon dat je hem of haar graag mag.

En voel je je dan soms toch een beetje down, ben je soms niet helemaal jezelf, daar zijn we tenslotte gewoon mens voor. Neem dan eens een flinke teug levensenergie. Haal eens heel diep adem en begeef je heel even in of naar één van die kleine momenten. Dan kom je vanzelf weer in het heden en weet je weer waarvoor je staat en voor wie je het doet.

De geur van sproeiers die het verwarmde gazon besproeien, de Magnolia die in bloei staat en de jonge pulletjes van de nijlganzen op dit prachtige kasteel. Dit kasteel met zijn mooie tuinen, prachtige torens, houten deuren, liefdevolle mensen en zes grappige en luidruchtige loopeenden.

De zon geeft in deze tijd weer extra kracht en al deze kleine maar vooral leuke herinneringen zorgen ervoor dat het leven gaat zoals het gaat. Of je daar wat aan kunt veranderen? Wat denk jezelf.

Doe het gewoon nog een keer, sluit je ogen en ga op pad. Neem die afslag en volg je gevoel. Maak dat compliment, ben lief voor elkaar en besef dat alles wat je geeft uiteindelijk ook weer bij je terugkomt. Of je nu een kasteelvrouwe bent of niet, jij bepaald je weg, jij bepaalt waar je naartoe gaat. En of je dat alleen doet, met je lover of met dat grappige stel loopeenden.

Keep up the good work en most of all… Enjoy!!