Ik kan me niet anders heugen dan dat de krant wordt bezorgd. Een krant moet voor een bepaalde tijd op de mat liggen. En als krantenbezorger moet je door weer en wind. Natuurlijk op de fiets want krantenbezorgers die de krant met de auto bezorgen zijn verre weg geen echte krantenbezorgers.
Wij hebben een aantal jaar geleden een krant abonnement gehad op het AD. Simpelweg omdat we deze krant voor een aantrekkelijk bedrag konen afsluiten. Uiteindelijk vond ik het een flut krant en had ik iets meer geld moeten uitgeven voor een krant zoals de Limburger.
Al met al vond ik het wel leuk. Er stond altijd wel wat in, ik las ook altijd de strip van de Stamgasten – wie vindt ze niet leuk! Helaas werd deze strip over genomen door Donald Duck. Dan heb ik helemaal niets tegen deze grappige eend, echter de stamgasten vond ik voor een krant vele malen beter.
Het AD, met een sportgedeelte, wat ik eigenlijk in dat gehele jaar nooit heb gelezen, en met op zaterdag een extra dikke uitgave. Met vaak nog een extra uitgave van het een of het ander.
De krant werd hier altijd op tijd bezorgd. Ik was een beetje sceptisch in het begin, voordat ik mijn abonnement nam, want stel je voor? Zo dadelijk komt de krant pas als ik naar mijn werk ben. Dat past dus niet. Een krant hoort op de ontbijttafel. Ik had mij helemaal geen zorgen hoeven maken want de krant lag iedere dag, of het nu regende of als ze zon al vroeg scheen keurig op tijd op de mat. Het werd een klein feestje wat de dag aankondigde en soms trof ik de bezorgster voor aan de deur. En hadden we op dit vroege tijdstip al een leuk praatje.
Zoals ik al schreef ik kan mijn niet anders heugen dat de krant wordt bezorgd, en dan bedoel ik dat de krant wordt bezorgd door deze leuke spontane dame. Ik heb haar jaren zien fietsen door weer en wind en iedere dag werd mijn krant op tijd bezorgd. Uiteindelijk heb ik de krant opgezegd omdat er niet veel meer in werd gelezen. Toch heb ik heel vaak nog de nijging om me weer te abonneren. Het heeft iets nostalgisch, het brengt mij terug in de tijd, het geeft me gewoon een fijn gevoel. Maar omdat er zoveel ellende heerst in de wereld en de krant daar voor het merendeel mee vol staat heb ik mezelf nog niet kunnen overtuigen.
Aangezien de krant nog steeds wordt bezorgd door de krantenbezorger heeft er wel een verandering plaatsgevonden. Want twee weken geleden kwam ik tijdens het uitlaten van de hond de krantenmevrouw tegen en zoals gewoonlijk maakte we op de hoek van de straat een praatje. Tijdens dit vrolijke gesprek vertelde ze me dat ze ging stoppen met bezorgen en dat het na ruim twintig jaar welletjes was geweest. Iedere dag vroeg opstaan zelfs op zaterdag, is niet zomaar iets wat iedereen zou kunnen en doen. Voor haar vond ik het fantastisch, om na zo’n lange periode van goede arbeid een vette streep te mogen zetten onder dit bijzondere geheel. Toch vond ik het tegelijkertijd heel erg jammer. Want het straatbeeld zal niet meer zo zijn als wat het in twintig jaar is geweest. Want kun je je voorstellen dat je van een krantenbezorger goede zin krijgt, dat je er een bepaald gevoel aan vast knoopt? Dat het een vorm van herinnering is, een deel van het geheel.
Eergister ging ik al vroeg met de hond op pad en terwijl ik de straat uitloop zie ik de nieuwe krantenbezorger, ja, gelukkig nog met de fiets. Met in zijn hand een telefoon om te kijken waar en bij wie hij een krant moet bezorgen. Deze beste meneer zei vriendelijk goede dag, toch gaf het mij niet het gevoel wat ik kreeg bij de vorige bezorger. Misschien moeten we allebei nog even wennen aan deze nieuwe situatie. En moet de beste meneer ook iets eerder vertrekken want hij was dan wel niet te laat, maar wel te laat voor mijn idee. Dus of ik mij ooit nog zal abonneren op de krant? Daar ben ik helemaal nog niet zo zeker van.
Gelukkig kom ik Ingrid, zo heet de oude krantenbezorgster nog wel eens tegen bij de Action of op de fiets tijdens het uitlaten van de hond. Dan kunnen we toch nog eens babbelen en komt mijn gevoel aan vroeger toch weer eens boven drijven.
Ja, de krant, het staat vol ellende en hij zal het uiteindelijk gaan verliezen van het digitale tijdperk. Al met al hoop ik toch dat hij het nog eventjes gaat volhouden. Ook al komt de krant nu niet meer op het ideale tijdstip, en moet de bezorger nog steeds zijn telefoon raadplegen. De krant blijft toch de krant. Dat staat simpelweg gewoon vet, dik gedrukt.
