Terwijl ik het vernieuwde menu bekijk wat gisteravond in mijn digitale brievenbus viel, moest ik toch twee keer het menu voor dinsdag overlezen. Voor de lunch op deze dag werden onder andere zwamcijsjes omschreven. En zelfs nu ik deze blog uit de mouw schud geeft Word, bij het woordje ‘zwamcijs’ dat rode golvende streepje weer, wat betekend dat het programma dit woordje stiekem helemaal niet kent. En eigenlijk is dat ook helemaal niet zo gek. Want sinds gisteravond kende ik deze benaming ook niet.
Om meer te weten te komen over het zwamcijsje moeten we ons begeven naar de wereld van meer plantaardig, minder dierlijk, naar een wereld van minder Co2 verbruik. Het is dus eigenlijk vrij simpel dat de echte carnivoor onder ons zich helemaal niet zal richten tot een zwamcijs. En ik moet bekennen dat de oplegging om steeds minder vlees te eten of liever eigenlijk nog, vlees te schrappen en te kiezen voor plantaardig dit mij toch een beetje irriteert.
Natuurlijk willen we allemaal bijdragen aan een schone wereld, toch? Maar we draven daar op bepaalde momenten ook wel behoorlijk in door. Hier komt dan wederom weer mijn boerin zonder boerderij tijdperk opzetten. De jaren waar ik nog steeds vol trots aan terugdenk, waar ik ontzettend veel biggen heb zien opgroeien, heb moeten verzorgen, heb moeten inenten maar waar ik ook afscheid van moest nemen. Iedere big, die op wat voor een manier de stal verliet kreeg een knuffel en een zoen. Waarom? Omdat ik dat fijn vond, omdat de liefde voor de big nog steeds dik aanwezig is. En ja, dat dit liefdevolle biggetje uiteindelijk beland in een saucijzenbroodje, daar hoef ik niet om te liegen. Dat blijft voor vele nog steeds een heel gevoelig onderwerp. Nu kan ik nog wel een heel verhaal gaan vertellen hoe dat het hier gaat bij onze Nederlandse, in dit geval varkensboeren, maar dan drijven we toch een heel eind af. Het punt wat ik hierin wil maken is dat het zeker niet allemaal slecht gaat in deze branche, maar dat helaas wel bepaalde instanties en ook een bepaald soort mens ervoor zorg dat deze branche letterlijk naar de klote gaat.
Dat de wereld een grote puinhoop aan het worden is met plastic oceanen en een behoorlijk groot co2 probleem daar zijn we het allemaal over eens, en dat we dan een beetje gaan kijken hoe het anders kan dat is natuurlijk een top idee. Om over te schakelen van een dierlijk naar een plantaardig leven dat gaat mij echt te ver. Om de Nederlandse varkensboer de kop in te slaan en dan te kiezen voor vlees uit het buitenland, dat is een belachelijk idee! Waar we helemaal niet eens over ‘willen’ nadenken.
Maar nu kom het zwamcijsje om de hoek kijken. Want hier kunnen we wat mee. Een versnapering wat geheel wordt/ kan worden geproduceerd in Nederland. De benaming was zoals ik al omschreef totaal niet bekend in mijn systeem. Maar hoe langer deze blog wordt hoe interessanter ik het vind.
Zwamcijs, ja! Das natuurlijk dé vervanger van de saucijs. Ik knipoog er dan ook heel even bij. Een broodje dat wordt gemaakt van tarwemeel, zoals we allemaal wel weten wordt dat natuurlijk de knapperige buitenkant. De vulling is gemaakt van oesterzwammen, de steeltjes van de oesterzwam om precies te zijn. Deze oesterzwammen die groeien op stro. En dat stro is natuurlijk het overblijfsel van de tarwe. Binnen zes weken heb je dus oesterzwammen. En zo kun je dus een hapje creëren in eigenland wat geheel plantaardig is. Kijk, dit vind ik dan een geweldig goede manier van vernieuwing. En omdat ik niet zo snel rijk naar een plantaardige kaas of een plantaardige yoghurt, wil ik dit meest bijzonder zwamcijsje toch best eens proeven.
Gewoon omdat ik het idee erachter ontzettend goed gevonden vind. Het houdt overigens niet in dat ik mijn vertrouwde saucijs de deur uit zet. Welnee! Samen met een smaakvol worstenbroodje zal het voorlopig zeker nog op mijn menu te vinden zijn.
Stil staan is achteruitgang, en ja, veranderingen liggen mij niet altijd even lekker. Maar we ontkomen er niet aan. Dat ik deze blog dan zomaar even uit de mouw schud, wil wel wat zeggen. Ik zal beslist geen Full Time veganist worden, en ja, ik heb plantaardige kaas en yoghurt geprobeerd, en ik vond het niet te kanen. Er zijn grenzen. Maar dat zal waarschijnlijk niet gaan gelden voor jawel, daar is tie weer het Zwamcijsje.
Want dit product mag best wel even op een voetstukje staan. En als we hem dan eens voor de dag halen tijdens een lunch, een borreltje en ons dan meteen bedenken hoe mooi de wereld om ons heen eigenlijk is, dan zal die nog vuul lekkerder smaken.
Dus eigenlijk is er gewoon een tussenweg. Het kan dus wel. Een hapje creëren voor iedereen. Wat geheel is ontstaan uit eigen bodem. En ook nog eens volstaat uit heel veel goede eigenschappen en smaak. Een dag geen vlees eten kan echt wel, om het vlees volledig te schrappen vind ik te ver gaan. Vleesvervangers, das eigenlijk ook een eigen blog waard, (die ik niet ga schrijven) maar wat ik eraan wil toevoegen is, is dat daar ook weer een geheel ander beeld achter te vinden is in de vorm van productie en smaak. Om in dit geheel een tussenweg te vinden vind ik een geweldig goed begin.
Een zwamcijsje, ook voor deze boerin zonder boerderij gaat er een nieuwe wereld open, op het gebied van plantaardig voedsel, en stiekem, beetje bij beetje vind ik het best een leuke reis. Dat ik van alles kan combineren, maar zoals ik al omschreef… Er zijn grenzen. Maar om de juiste tussenweg te vinden en de kiezen wat goed is voor onze mooie planeet en wat uiteindelijk op ons bord beland, dat gaat beslist een leuke ontdekking worden. Ik ben dan wel geen varkensboerin meer, ik begeef me nu in een geheel andere wereld. Als het ware ben ik een stapje vooruitgegaan. Ik kan me nu gaan richten op een diversiteit aan voedsel, ik teel het zelf, ik bereid het zelf en ik maak keuzes, menu’s en smaakvolle creaties die we allemaal kunnen waarderen. ‘Voor ieder wat wils’, zo zei mijn moeder het altijd. Geen opdringerigheid meer, maar gewoon genieten van hetgeen je hebt. En dat genieten dat kun je ten allentijden doen in combinatie met een kopje thee, een glaasje wijn maar voor alle twee geldt, dat je er gewoon ook zomaar een zwamcijsje bij kunt eten.
Zwamcijsjes… wat kan ik er nog meer over vertellen?
