Terwijl je vroeger iets te koop aanbood, via de vondst, of op zo’n wit kaartje bij de supermarkt of gewoon op marktplaats, dan werd er op het product geboden en dan kon je gaan onderhandelen.
Ik weet nog dat ik een collega had die ook altijd veel spulletjes had om te verhandelen. Dan kwam hij altijd mijn werkruimte binnen en vroeg dan: ‘Hé Mel, hedde nog wat vur d’n handel?’ Ja, en meestal hadden we wel wat. Wiel, de man in kwestie had ook altijd wel wat voor d’n handel, en zo ging dat wel eens over en weer. Je gaf een redelijk bod en meestal kwam je daar dan ook wel uit. In die leuke handel jaren waren we vooral in de weer met brommers en flipperkasten. Het was op donderdag dan ook altijd dikke pret als ik vanuit mijn werk de Vondst (je kent hem vast nog wel, die gele verkoopkrant) kocht, alle belletjes deed en mijn man de kar bij zijn thuis aanhaakte en we alle adressen afreden om oude bromfietsen te scoren. De week erop, als alle brommers weer lopend waren, verkochten we ze weer, en de week daarom was het weer Bingo. We maakte deze brommerkes lopend, reden er even op, en dan verkochten we de zaak door. Ontzettend leuk! Dat deden we net zo met de flipperkasten.
De handel is de laatste jaren helemaal op zijn gat gevallen, want normaal bieden is onmogelijk geworden. Een leuke handel verrichten bestaat gewoon niet meer. Nee, we zitten nu op een geheel ander niveau. De tussentijd van hetgeen waarin we nu zijn beland en de tijd van de echte handel was vreselijk. Men bood belachelijk op een artikel, en daarna werd schaamteloos gevraagd of je hetgeen ook nog even kon komen brengen. Ja, dat is gewoon belachelijk. Daar word je toch helemaal simpel en meteen ook erg kriegel van? Nee, dat is geen echte handel meer. Dat is gewoon letterlijk zeiken. Deze tussen pose hebben we nu achter ons gelaten want van een fijne of goede handel is geen sprake meer, nee, tegenwoordig hebben we de weggeefhoeken.
Je leest het goed, je geeft hetgeen je eigenlijk zou willen verkopen, gewoon gratis weg. Ja, gratis, helemaal voor niets. Er zijn speciale groepen voor gemaakt op Facebook, en in het begin had ik zoiets van, was dat dan? Maar om heel eerlijk te zijn begin ik aan het idee te wennen. Want de afgelopen week heb ik diverse spulletjes op deze weggeefhoek geplaatst. En heb dan ook al verschillende mensen blij gemaakt.
Vandaag was ook weer zo’n dag, dat ik mijn stapel van 50 Landleven magazines aanbood op de weggeefhoek. Aangezien ik geen tasjes meer had, dan kun je na gaan hoeveel mensen er bij mij afgelopen week aan de voordeur hebben gestaan, heb ik al deze tijdschriften verpakt in vijf mooie kerstcadeaus. Het geheel heb ik bij de voordeur geplaatst met een sticker van Snowflakes & Piglets erop. Nou, hoe leuk is dat. Aangezien ik om kom in het inpakpapier en ik daar dan ook weer op een fijne manier van afkom, sloeg ik twee vliegen in een klap. En de mensen die de spullen kwamen halen vonden het ook nog eens geweldig leuk. Dus ja, dat ik het handel tijdperk mis is wel een dingetje, maar de vrolijkheid die de weggeefhoek dan weer creëert vind ik ook wel wat hebben.
Zo nu en dan kun je nog wel eens wat handel verkopen, laatst nog heb ik een heel kaasmaak pakket verkocht en nog een vrieskast. Ah, ja, het handelen dat zit er nog steeds wel een beetje in. Deze vaardigheid heb ik geleerd van mijn schoonpa en van mijn echtgenoot. Zij waren een kei in onderhandelen. En zo nu en dan komt deze leuke bezigheid weer even bovendrijven en kan ik het niet laten. En als ik er dan een slaatje uit sla, ja, dan geeft mij dat wel een fijn gevoel, dan ben ik toch weer even goed gemutst en denk ik vol vreugde weer terug aan die donderdagavonden.
Het leven is zo veranderd, soms vind ik het echt te ver gaan, soms krijg ik er totaal geen hoogte van, soms irriteert het me enorm, en soms geeft hem me ook een lach op mijn gezicht.
‘Hé Mel, hedde nog wat vur d’n handel…’ Ja, eigenlijk altijd wel iets. We moeten met de tijd mee heb ik me laten vertellen, want stilstaan is achteruitgang. Daarom geen gele krant meer op de donderdag avond, maar een rol inpakpapier van de Action, waar ik vol vreugde mijn producten in aanbied, die de mensen heerlijk onpersoonlijk aan de voordeur kunnen komen oppikken. Welkom is de nieuwe wereld van d’n handel. Maar eerlijk is eerlijk, de leuke reacties die je dan krijgt via Messenger dat het de mensen zo vrolijk maakt om al die leuke pakjes bij de voordeur te zien staan dat geeft toch ook wel weer een momentje van geluk. Het zijn die kleine dingen. Een stevige handdruk was ook een mooi gebaar, maar ach, handel blijft handel, of je er nu voor betaald krijgt of niet, uiteindelijk als je er een goed gevoel aan overhoud is dat toch hetgeen waarvoor je het doet.
D’n handel ligt op zijn gat, de vondst bestaat allang niet meer, maar tegenwoordig schieten de weggeefhoeken als paddenstoelen uit de grond en geeft het mensen een blij gevoel als ze bij een willekeurige voordeur gratis en voor niets hun gescoorde product kunnen oppikken, ingepakt of niet.
