Het is alweer dik een jaar geleden dat ik noodgedwongen moest stoppen als verkensboerin. En ja, ik weet nog dat ik begon. De eerste kennismaking was meteen raak. Ik was opslag verliefd. Hoe kun je nu verliefd worden op een koes? Op een verken? Waarschijnlijk omdat je het van zo dichtbij hebt mogen meemaken. En omdat ze neusjes hebben om te zoenen!

Het verken kent vele uitdrukkingen: Je stinkt als een verken, zo lui als een verken, eten als een verken, zo dom als het achtereind van een verken. Een paar gezegdes over een dier dat wellicht wel eens lui is, wat alles weg snaait wat hem of haar voor de voeten komt, en hoewel de meeste gezegdes toch wat negatief overkomen vind ik dat toch jammer. Want verkens zijn verre van dom, ze zijn wel eens lui, wie niet? Maar zeker ook zeer intelligent. Ontzettend liefdevol naar elkaar, en hun oogjes lijken sprekend op die van mensen. Ze hebben al prachtige wimpertjes als ze worden geboren, en hun neuzen hebben een functie om land om te woelen, geloof me, d’r kan geen ploeg met trekker tegen tippen. Met dit apparaat kunnen ze hekwerken en schuttingen uit de grond lichten. Maar voornamelijk bij de jonge biggen, kun je er het beste een heerlijk kusje op geven.

Mijn verliefdheid is nog steeds gebleven. Ook na een heel jaar. Het gemis, hun afwezigheid, het kijken in de oogjes van deze net geboren biggen en hun trotse mamma’s. Het speelse en het allemaal bij elkaar liggen maffen. Het niet vooruit willen lopen, het klem zitten tussen de deur en een zeug van 150 kilo. Het zoekspel naar de juiste tepel voor het drinken en zelfs het krijsen. Na een jaar zou je denken dat het allemaal wel wat minder wordt, maar dat is eigenlijk totaal anders om.

De boerin zonder boerderij zou het liefste willen uitbreiden. Meer grond voor de akkerbouw gewassen, en je raad het al, meer grond inclusief een stalletje voor twee koesen, voor twee verkens. Een beer en een geltje. Als kind weet ik nog dat mijn opa een verken in de schuur had. En hun woonde gewoon midden in Well. Stel je dat eens voor? Voor wat pluimvee en twee verkens moet je tegenwoordig ruim vrijstaand wonen, en zelfs dan is het nog maar de vraag.

De boerin zonder boerderij kan soms best gefrustreerd zijn. Met name bij het idee (zonder boerderij). Maar stel… stel dat het zou kunnen, wat zou je dan nemen? Weetje, gewoon een beetje dromen bij het idee. Want er bestaan nogal wat verkensrassen. En ga je een verken puur voor de hobby houden of juist voor de slacht. Nu weet ik dat ik met dit laatste punt zeker een aantal mensen tegen de schenen schop. Maar het feit blijft dat een mens vlees nodig heeft voor een gezond lichaam. Als je kiest voor vleesvervangers is dat prima, maar dat is ieder zijn keuze en een keuze, respecteer je! Ik ga er ook verder geen woorden aan vuil maken

Maar wacht! De vraag was: Waar zou je voor gaan? Een groot ras, of een klein ras, een harig ras misschien? De Berkshire, de bonte Bentheimer, Duroc, de bekende Large white, Livar, een Limburgs verkensras, je zou kunnen kiezen voor de Munchener troll of het Nederlandse landvarken, maar mocht ik ooit de gelegenheid krijgen, mocht mijn droom echt uitkomen. Als ik werkelijk dat stukje grond vindt met dat leuke stalletje voor de wintermaanden dan worden het Kunekune verkens, al moet ik bekennen dat ik de bonte bentheimers ook wel heel leuk vind hoor. En ik weet wat de mensen gaan zeggen die mij kennen. Dan wil je zeker ook nog twee koeien nemen? Ja, heel graag zelfs! Samen met drie ezels en een aantal loopeenden. Dit geheel zou ik helemaal voor me zien. Inclusief de namen voor de dieren en mijn fijne rubberlaarzen, ofwel beter strontstampers genoemd. Ja! Dat zie ik wel zitten.

Maar mijn passie mijn verliefdheid op de koes, op het verken staat op nummer 1. En natuurlijk ga ik ze voor de hobby houden om ervan te genieten, om erna te kijken om mensen er beslist kennis mee te laten maken en voor iedereen die het zal willen mogen ze een kusje geven op hun liefdevolle koppie. De neusjes zijn voor de boerin zonder boerderij, oké, misschien als je het heel lief vraagt, dat ik een uitzondering maak.

Biggen, koesen, verkens hoe je zo ook noemen wilt, of je ze vindt stinken of niet. Ik ben nu eenmaal smoorverliefd op verkens!