Vriendschappen kunnen ontzettend bijzonder zijn, maar kunnen op de een of andere manier ook ineens over zijn. Wij mensen zijn de zin voor echte vriendschap een beetje kwijt. We zijn er voor elkaar, meestal in goede tijden, in zware tijden worden vriendschappen opeens wat schaars. Desalniettemin doen we wat ons goed denkt, en vleien we een beetje mee met de flow.

Maar vriendschappen aangaan kan veel uitbundiger, kan met veel meer passie en als het van twee kanten komt, zit echte vriendschap zo vast als een… Ja, hoe zou ik het omschrijven?

Als een roodborst die op een koude, mistige morgen zijn lied laat horen, want ze zijn er weer, roodborsten komen nu weer wat meer naar je tuin. Vetblokken met insecten daar zijn ze dol op. En of je nu een goede of slechte dag hebt, de roodborst geeft je zijn melodietje. Wat je ermee doet mag jezelf weten.

Maar wat dacht je van de lavendel die ik drie weken geleden zag tijdens een wandeling. Op de hoek van de straat stond daar een prachtig paars gekleurde stengel in het vage zonnetje. Gewoon omdat ze het leuk vond om niet in juni en juli maar gewoon in november te gaan bloeien. Om in deze periode van het jaar wat kleur te geven.

Een madeliefje met haar fijne witte blaadjes en gele snoet. Ze stond op het grasveldje tussen de gekleurde bladeren van de kastanjeboom. Die op een hoopje gewaaid waren door de wind. De boom was zo goed als kaal, maar het zonnetje verkleurde de bladeren alsof er een cadeautje wordt aangeboden. Met als kleurrijke strik, het liefdevolle madeliefje.

Een vriendschap aan gaan met de natuur, is helemaal niet zo raar. Eigenlijk geeft deze vriendschap een heleboel voordelen en je zult merken dat ze je goed doen, ze geven je een smile en vaak een heleboel troost en naast troost natuurlijk een grote hoeveelheid dankbaarheid. En met deze dankbaarheid kun je wat doen.

Een vriendschap aan gaan met een roodborst, een madeliefje of de huisspin die zich in de afzuigkap bevindt. Of met die grote eik op de hoek van dat ene paadje in de Maasduinen. Het is een kwestie van geven en nemen en daarom leg je dat ene smaakvolle vetblokje neer op de voedertafel, laat je het madeliefje staan want ze bloeit niet voor niets in november i.p.v. mei. En als je het echt aan durft knuffel je die grote eik op de hoek een keer, bedank hem voor zijn energie en zijn prachtige bladeren die nu allemaal van de boom zijn gewaaid en overal liggen. Waar de merel dan weer gebruik van maakt want onder deze berg met bladeren zitten insecten en wormpjes verstopt, die hij lekker naar binnen snoept. En ja, de rupsen overleven de winter, kevertjes komen in de lente weer voor de dag en de vlindertjes fladderen er weer op los. De jaargetijden zijn dan ook een speelse omgang en daarbij niet altijd vanzelfsprekend want zoals ik al schreef kun je lavendel ook nog zien bloeien in november en kunnen er lieveheersbeestje in de winter mee liften op je bagagedrager.

Voor wat hoort wat, maar dat is niet de manier die je aangaat met deze bijzondere vriendschap. Het is meer jouw liefde geven, en de liefde ontvangen op welke manier je deze dan ook ontvangt. De natuur heeft een grote vriendschap met elkaar en hoe mooi zal het zijn als je je hierbij mag aansluiten.

Een vriendschap met de natuur is dus helemaal zo gek nog niet. Omdat je leert omgaan met vele veranderingen maar ook met de vele mogelijkheden. En daar hoef je geen hogere wiskunde voor te hebben gestudeerd.

Misschien is dit wel de tijd van het jaar om deze vriendschap aan te gaan. Hoe je dat doet is eigenlijk heel simpel. Je zult het meteen aanvoelen en bij iedere omgang zul je zien dat het beter aanvoelt. En misschien ga je begrijpen dat spinnetjes nuttig zijn en dat je bij de dierenspeciaalzaak toch eens overstag gaat met een emmer strooivoer. Een paar tegeltjes uit de tuin om wat extra groen te planten en die bladeren van de boom, die laten we dit najaar maar eens fijn liggen.

Dank je wel natuur voor je vriendschap.