Nog een paar dagen en dan is het jaar weer voorbij. We begeven ons ondertussen in de winter en zoeken de warmte binnenshuis. Het winterkoninkje wipt onder de conifeer en zit vervolgens in de beukenhaag die de hele winter lang zijn bruine blad vasthoudt.  Vanaf de keukentafel zie ik een ekster de pindakaas pot leegroven en dat schijnt hij samen te doen met een kauwtje.  Een zanglijster scharrelt samen met de kippen door het gras om een wormpje op te doen. En een eindje verderop zit de roodborst als een ronde tennisbal op de schutting.

Het is winter en misschien drink jij je kopje koffie nog naast de kerstboom die je nog hebt staan. Of misschien heb je de boom al opgeruimd en geniet je weer van het normale en heb je je voorgenomen om een flinke pan erwtensoep te gaan maken. Met pannenkoeken!

En als de hond een beetje ongeduldig wordt omdat je al drie keer hebt gezegd dat we zo gaan wandelen, pak je toch vol goede moed je jas en sjaal om er een fijne wandeling van te maken. Het is guur, maar in je achterhoofd weet je dat er bij thuiskomst een verwarmd persoon op je wacht waar je samen fijn mee op de bank neer vleit om het laatste deel van All Creatures Great and Small te kijken. Met een kaasplankje want dat mag in deze tijd van het jaar.

De winter is bescheiden, de natuur is bescheiden… Bescheiden in de zin van nederig maar tegelijkertijd heel bijzonder. Ik kan er niet genoeg over schrijven, over die kleine dingetjes waar de mens helaas geen oog meer voor heeft. En weet je, beetje bij beetje worden we wakker. En ontdekken we hoe nederig maar oh zo bijzonder onze natuur is. Hoe dankbaar we daarvoor mogen zijn en hoe fijn we ons daarin kunnen voelen. Gewoon dat kleine beetje verwondering, die spontane regenbui of de vos die zich in de vroege morgen liet zien. Want er leeft zoveel, en zoveel diertjes zijn zo klein dat het merendeel ze over het hoofd zien. En dat is nu waar deze bescheidenheid ligt. Het is er wel, maar helaas zien we het niet vaak genoeg omdat we er met ons hoofd vaak niet bij zijn. We zijn te druk met zoveel dingen waar je totaal geen waarde uithaalt.

Dus laten we weer een beetje besheiden worden en het geheel weer gaan opmerken. Ja, dat is een goede les zo aan het einde van een heel jaar en aan het begin van een geheel nieuwe variant. De laatste blog voor dit jaar is in de maak, en als voorproefje voor het nieuwe jaar kan ik je al vertellen dat we op 28,29 of 30 januari weer deel mogen nemen aan de tuigvogeltelling. Dus ja, zoals ik schreef zit het winterkoninkje ondertussen weer onder de conifeer, lekker snoepend. Waarna er een uiltje wordt geknapt. Ondertussen dommel ik ook een beetje weg achter mijn laptop en overzie ik het jaar wat ontzettend snel weer voorbij is gegaan. Maar waar we wel van hebben genoten. En de laatste tijd genieten we op een andere manier… op een bescheiden manier… bescheiden maar zo ontzettend bijzonder, bijzonder zoals de natuur.

Zoals een spinnenweb wat krachtig wordt geweven, en dat doet een spin zonder ervoor gestudeerd te hebben. Zoals de houtduif die het hele jaar jongen groot kan brengen. Zoals het lieveheersbeestje wat een winter overleefd. Of de egel die uit zijn winterslaap ontwaakt. De rups die verpopt en uiteindelijk transformeert naar een prachtige vlinder. De kip die iedere dag haar eitje legt en de haan die iedere morgen een nieuwe dag aankondigt. Zoals de kater die een haarbal op de mat heeft gedeponeerd of de hond zie zijn behoefde net niet kon ophouden… Maar ja, je had ook al drie keer gezegd dat je zo zou gaan wandelen.

Als schrijfster kan ik mijn creativiteit op een bescheiden manier uiten en zet ik het vol plezier op papier. Ook in het nieuwe jaar.  De winter het blijft een bescheiden seizoen… daarom nogmaals, laat op tijd de hond uit, geniet van je erwtensoep en laat het spinnetje zijn webje spinnen, je moet eens weten wat voor een band het kan geven en hoe mooi deze bescheiden vriendschap waart kan zijn. De laatste blog sluit ik dan ook af met Veel Liefs.